Maria De La Fayette

Właśc. Marie-Madeleine Pioche de la Vergne, hrabina de La Fayette. Pisarka francuska okresu baroku, kuzynka (przez drugiego męża swej matki) i przyjaciółka innej ważnej pisarki tego okresu, madame de Sevigné, sławnej ze swych listów do córki. Madame de La Fayette prowadziła salon literacki w Paryżu; znała najwybitniejszych autorów epoki: Boileau, La Fontaine'a, Racine’a, a przede wszystkim La Rochefoucauld, który asystował jej przy tworzeniu Księżny de Clèves. Pisząc powieści, korzystała z własnych doświadczeń jako damy dworu królowej Anny Austriaczki, żony Ludwika XIII. Tworzyła romanse oparte na portrecie kilku głównych bohaterów i bohaterek, sięgając chętnie do postaci i wydarzeń historycznych (do dziś stworzona przez nią fikcja zaburza niekiedy rozumienie rzeczywistego porządku faktograficznego), zmniejszyła dystans między bohaterami a narratorem, czyniąc z powieści wyznanie, wprowadziła motyw "miłości piorunującej", porażającej swe ofiary od pierwszego wejrzenia. Jej pisarstwo dało zalążek francuskiej prozy psychologicznej.

Ur.

18 marca 1634 w Paryżu

Zm.

26 maja 1693

Najważniejsze dzieła:

Księżna de Clèves, Księżna de Montpensier, Zaïde, Księżna de Tende,