Duke nisur nga fenomenet elementare studiohet teoria e përgjithshme e relativitetit të Ajnshtainit, së bashku me parimin e Galileit mbi rënien e lirë të trupave që është supozimi i saj. Konstatohet mospërputhje e këtij parimi të Galileit pasi nuk zbritet masa e trupit të provës nga ajo e tokës dhe për faktin se nuk merret në vlerësim tërheqja reciproke e trupave. Gjithashtu vërehet se rënia e lirë e trupave ndodh sipas vijave vertikale radiale që nuk janë paralele. Së fundmi konstatohen rrjedhoja të formës së trupave të ngurtë për parimin e Galileit dhe për teorinë e Ajnshtainit, për parimin e Arkimedit dhe për peshën (masën) e trupave. Duke u nisur nga fenomenet elementare studiohet teoria e përgjithshme e relativitetit të Ajnshtainit, së bashku me parimin e Galileit mbi rënien e lirë të trupave që është supozimi i saj. Parimi i Galileit përcakton se të gjithë trupat, pavarësisht nga masa e tyre, bien me të njëjtën shpejtësi të forcës së rëndesës. Kështu që, konstatohet mospërputhje e këtij parimi të Galileit pasi nuk zbritet masa e trupit të provës nga ajo e tokës (që gabimisht mendohet si konstante), dhe më tej për faktin se nuk merret në vlerësim tërheqja reciproke e trupave (mbivendosje e efekteve). Kësisoj, vërehet se rënia e lirë e trupave ndodh sipas vijave vertikale radiale që nuk janë paralele. Studiohet forma e trupave të ngurtë, prandaj trupat që kanë të njëjtën masë por formë të ndryshme (përjashtim bën forma e sferës, e cilindrit ekuilateral dhe e kubit), në varësi të pozicionit në planin e referimit kanë peshë të ndryshme: një trup një masë, një trup pësha në infinit. Prandaj konstatohen rrjedhoja të formës së trupave të ngurtë për parimin e Galileit (që nuk është në fuqi) dhe për rrëzimin e teorisë së Ajnshtainit, për parimin e Arkimedit dhe për peshën (masën) e trupave.